Chop Suey

Het vroegst bekende Chinees-Amerikaanse gerecht, chop suey, zou halverwege de 19e eeuw in de Verenigde Staten zijn uitgevonden door Chinese immigranten die probeerden authentiek Chinees eten geschikter te maken voor westerlingen. En hoewel chop suey net zo Amerikaans zou kunnen zijn als appeltaart, speculeren sommige voedselhistorici dat het is ontstaan uit de Kantonese tsap seui (letterlijk gemengde restjes), een indrukwekkende mix van roergebakken groenten. Echter, beperkt door de schaarste aan Aziatische groenten in Amerika, begonnen Chinese koks alle groenten die voorhanden waren te roerbakken, voegden ze geraspte kip, varkensvlees of zelfs rundvlees toe aan de mix en serveerden ze het over gestoomde rijst. Omdat het zo'n geweldige mix was van oosterse en westerse gerechten, begon het al snel op de menu's van Chinese restaurants in het hele land te verschijnen. Chop suey werd ongelooflijk populair, vooral in grote steden als New York en San Francisco. In de jaren 1920 had de chop suey-rage het land volledig overspoeld: Louis Armstrong nam Cornet Chop Suey op; Edward Hopper schilderde zijn Chop Suey en vrouwenbladen en kookboeken stonden plotseling vol met verschillende recepten voor dit veelzijdige gerecht. Maar door de groeiende trend om exotische Aziatische ingrediënten te vervangen door lokaal verkrijgbaar voedsel, bereikte de rage in de jaren 60 eindelijk zijn hoogtepunt. Chop suey was langzaam over-Amerikaans geworden en mensen raakten er op uitgekeken, vooral toen new wave-gourmetrestaurants echt Aziatisch eten begonnen te serveren, zoals Beijing-eend, Gong Bao-kip en andere traditionele Chinese gerechten. Tegenwoordig is de ooit alomtegenwoordige chop suey bijna verdwenen van de menu's van restaurants en bijna volledig in de vergetelheid geraakt.