Cotoletta naar Milanese

Net als zijn verre Weense neefje is cotoletta alla Milanese een dun geplet, gepaneerd, in de pan gebakken kalfskotelet. Hoewel ze op elkaar lijken, verschillen de twee gerechten enigszins: de Weense versie wordt traditioneel gedoopt in zowel bloem als broodkruimels voordat hij wordt gebakken in olie, boter of een combinatie van beide, terwijl de Milanese versie met het bot wordt gekookt en alleen broodkruimels en boter gebruikt. Er wordt vaak gesuggereerd dat de overeenkomsten tussen deze twee culinaire klassiekers niet puur toevallig zijn, aangezien Milaan in de 17e en 18e eeuw deel uitmaakte van het Oostenrijks-Hongaarse rijk. Wanneer ze echter reageren op een oppervlakkige vergelijking tussen de cotoletta en de Wiener schnitzel, zullen de Milanezen er trots op wijzen dat hun gerecht al sinds de 12e eeuw een specialiteit is van Milaan en Lombardije. Een recente Milanese uitvinding is een versie van de cotoletta, die l’orecchia di elefante (letterlijk: olifantsoor) wordt genoemd. Deze naam verwijst naar de grootte en vorm van het gerecht. De originele versie ontleent zijn naam aan la costoletta, het stuk vlees dat traditioneel wordt gebruikt om het gerecht te maken: een kalfskotelet van bijna 2,5 cm dik met bot.